tarla amelesi bile neler yapıyor bizim halimize bak :((
http://gundem.milliyet.com.tr/evine-misafir-diye-getirdi-sevisirken-yaka...
Carlo hindistan cevizi toplamak için yanımdan ayrıldıktan sonra bir süre ağaçların altında oturdum. Sonra baktım olacak gibi değil çıkarttım elbiselerimi, ıssızlığın da verdiği güven ile çıplak çıplak atladım suya. Biraz yüzdüm.
Bir süre yüzdükten sonra sanki çok gerekliymiş gibi hadi kumda biraz güneşleneyim dedim. Yüzüstü uzandım kumlara ki “zınkkkkk” diye bir ağrı girdi sol mememe. Herhalde sivri bir taşçık var o battı diye düşünüyorum. Aklıma arı, böcek vs sokmasını da getirmiyorum. Vücudumu sağa sola oynatarak biraz kenara kayayım taştan kurtulayım dedim. Tanrım! Ağrı daha da şiddetleniyor, yayılıyor. Hafif doğruldum ki meme ucunun hemen altında hafif ezilmiş ölü bir arı sallanıyor. Ananı! dedim can havliyle(sanırım insan canının derdine düşünce içindeki küfürbaz canavar uyanıyor)
Ne yaparım ben şimdi, cep telefonu yok, kortizonlar kaldığım kasabada çantamın içinde, bir tarafım orman bir tarafım okyanus, 2,5 saat boyunca hiç insan ya da evle karşılaşmadan yürümüş gelmişiz, en yakın insan 2,5 saat uzaklıkta. Carlo desen hindistan cevizi toplamak için ormanın içine dalmış nerede olduğu belli değil. Kalbim başladı küt küt atmaya. her zamanki gibi ölürsem cesedimi ne zaman bulurlar, cesedim Türkiye’ye ulaştırabilir mi, cenaze töreninde kimler nasıl ağlar diye düşünüyorum (her ölüm tehlikesi yaşadığımda nedense cesedim ne olacak diye düşünüyorum).
En iyisi kasabaya doğru gideyim koşa koşa, orada sağlık ocağında kurtarırlar beni kesin dedim. Başladım koşar adım gitmeye, kalbim küt küt. bu kez “ulan” dedim “şimdi hareket ediyorum diye kan dolaşımım hızlanıp zehir daha hızlı yayılırsa ne yaparım?”. İki ucu boklu değnek, yürümeyip Carlo’yu beklesem bir dert, kasabaya doğru yürüsem bir dert. dedim en iyisi koşmadan yürüyeyim derin derin nefes alıp ritmimi düzenleyeyim belki ölmem. Yok kalbim hala küt küt. Korkudan oluyor herhalde dedim. Baktım kalbin hızlı atmasından kurtuluş yok battı balık yan gider hesabı başladım koşmaya. Carlo ile 2,5 saatte geldiğimiz mesafeyi 1,5 saatte almışım. Neyse ki korktuğum başıma gelmedi de sağlık ocağına ölmeden yetişebildim.
mesaim bitmek üzereydi 1.35 boyunda 20li yaşların sonlarında bakımsız bir kürt kızı nefes nefes kalmış bir şekilde kapıdan içeri girmişti sol memesi şişmişti belli ki arı sokmuştu. sakin olmasını soyledim sedyeye yatırdım bastım eteri burnuna ve uyutup oracıkta ırzına geçtim kevaşenin.