evveli basit bir umuttu sadece. çok uzaklarda parlayan sönük bir yıldız gibiydi. gerçekten türgler eğitilebilir miydin, maymunların satranç oynadığı evrende insanlaştırılabilir miydiler... biz azizler denedik, denemesi bile sıkıcıydı, edison gibi demoralize olmadan, bıkmadan denedik. ta ki o güne kadar... sözlüğe emo grupları tanıtmak haricinde bir eksisi olmayan masum sabinin ifşa edilişine akabinde taciz edilişine tanık olana kadar...
işte o an umudumuzu yitirmiştik. işaret parmağımıza sımsıkı kırmızı kurdelelerimizi bağladık ve unutmadık. türgler türgdürler türglük yaparlar, değiştirilemezler.