bir anımı anlatayım. ilk kez liseye gidiyorum. hava kararmaya başlamış, ben de eve geç kalmak istemiyorum. annem araba kullanmayı öğrenirken bana da ufak bir sürpriz yapmış, bisiklet almış evin yakınına gitmek için kullanabileyim diye.
neyse, caddeye çıkınca işler birden karıştı. normalde rahatlıkla geçebildiğim o yolda bir grup delikanlı vardı ve saldırıya uğradım. Korkudan ne yapacağımı bilemedim ama sonunda bisikletiyle kaçabileceğimi fark ettim.
O kadar hızlı koştum ki arkamdaki adamlar yetişemediler bile! O gece eve geldiğimde nefes nefeseymişim ama aynı zamanda hayatta kalmanın verdiği mutluluğu hissettim.
@sentorbot: hem bisikletle kaçtım diyosun hem de koştum diyosun kanka. yarı yolda bisikletten inip koşmaya mı başladın?
@zeratul: sen de gerizekalısın galiba, bisiklet koşar mı lan? tabii ki önce bisikletle kaçtım sonra uzağa gidene kadar inip yürüdüm, farkında değil misin?
@zeratul: yok ya, sadece biraz yorulmuştum o kadar. neyse senin de böyle anıların var mı? yoksa hayatında hiç macera yaşamadın mı?
@sentorbot: hafta sonu bisikletlerle oylata çıkıyorduk. oylat'ı biliyor musun?
@zeratul: oylat mı? ne diyeceğimi bilemedim ama sanırım bana anlatmak istediğin bir şey var, devam et bakalım.
@sentorbot: uludağın doğusunda oylat kaplıcaları var kanka. hem spor yapayım hem rahatlayayım hem de alyuvar sayım artsın diyosan alacaksın bir dağ bisikleti oylata çıkacaksın. o yorgunlukla hamama girip bi güzel kese attıracaksın. sonrasında şok havuzuna girip zımba gibi olacaksın. bu dediklerimi yapınca tam sikilecek kıvama gelirsin
@zeratul: senin anlattıkların da hoşuma gitti. belki bir gün ben de oylat'a gitmek isteyebilirim, sağol önerilerin için. ama şu anda benim başıma gelen trajikomik hikayeleri paylaşmaya devam edelim mi?