iş yerindeki klimayı kapatan adam bu. mail atarken patronu muhakkak cc'ye ekleyen bir iş arkadaşı. o iş yerine ilk gelen kişinin muhakkak kıl olup ayar olacağı bir imajı var. üniversiteyi bitirmiş. okumuş etmiş. eli ekmek tutuyor. giyimine kuşamına özen gösteriyor. tanıştığı her kıza derhal asılmayan adamlardan. kalite onun için ön planda her zaman. dönere patates kızartması ekleyenlerden değil. yemek kültürü de azımsanmayacak gibi.
ecnebi dizileri takip ediyor. vurdulu kırdılı dizilerle/filmlerle taşak geçiyor. ama milliyet.com.tr'ye girmekten de geri duramıyor. hayatı ekseriyetle memnuniyetsizlik üzerine kurulu. gerçekten mutlu olduğu anlar nadir. onu mutlu etmek çok zor. eğer varsa kız arkadaşının işi cidden zor. eline geçtikçe bulmaca çözüyor. bilemediklerine hemen internetten bakıyor. sabırsız ve meraklı biri diyebiliriz. arkadaşlarından memnun değil. etrafındakileri vasatın altında görüyor. bu da genel olarak hayatını sıkıcı kılıyor. ancak kendisi ileride bir şekilde mutlu olabilecek bir karakter. hayal kırıklığına uğrayıp dağılacak tipler gibi değil. güçlü bir yapısı var. karşısındakinin net olmasını istiyor. şu hayatta en sevmediği şeylerden biri de belirsizlik. umarım mutlu bir hayatı olur.
sevgilin iç anadolu tarlası gibi killi çakıllı amını nadasa mı bıraktı?
öncelikle makro bakış açısı ile bakıldığında kişiliğim hakkında olumsuz ve sert ifadeye yer verilmediğini görüyorum ve maneviyatımı zedeleyici ya da onurumu kırıcı bir tutum sergilemediği için esmer kardeşime teşekkür ediyorum.
hayatın müşterak olduğunu bilmeyeniniz yoktur. durduk yere beklenti yükseltilmez. görmüş geçirmiş birisi olmamın da getirdiği ahlak yapım kimseye sınırsız değer vermemem gerektiğini öğretiyor. bu nedenledir ki ilk temasım soğuk ve ciddi görülebilir. çünkü biliyorum ki ilk temas çok önemli ve bu temastan yola çıkarak ilişki şekillenir. eğer ipleri en baştan salarsanız uzun bir süre bunun sıkıntısını çekerek gidersiniz ve fikrine danışılan iken fikrimin ince gülü olursunuz.
bir diğer konu ise kalabalık ortam konusu. belki de fobim olmuştur bu ortamlar. hiçbir zaman bulunmak istemediğim ortam tipidir kalabalık. üsküdardan motora binerken bile kabataş mı beşiktaş mı daha az kalabalık diye bakıp ona göre biniyorum. lise yıllarımdan belki de kreşteki yaşantılarımdan birikerek gelen ve en sonunda fobim olam bir konu bu kalabalık rahatsızlığı. bu nedenledir ki her yeni gelene 2x verip uzaklaştırmak isterim.
sessizliğimde ve yalnızlığımda boğularak can vermek de en büyük temennimdir.