neden iyi olamıyorum? şu son birkaç gün boyunca yazdığım şeyleri okuyorum, fazla umut var. fazla mutluluk var. şimdiden nasıl hissettiğimi unuttum. sözcükler o kadar anlamsız geliyor ki.
anlayamıyorum.
hatırlayamıyorum.
toparlanamıyorum.
derin bir boşluğun ortasında duruyorum. ardımda derin bir boşluk var dönüp bakamadığım, karşımdaysa sonsuzluk... ilerliyorum çırılçıplak. bazen savunmasızım bazense çok güçlü. bir mücadele ki ne düşman belli ne dost. sadece uğruyorlar ve bir süre sonra ayrılıyoruz. bense sürekli ilerliyorum nereye gittiğim belirsiz. bazen çok korkuyorum, bazen umursamıyorum. bazen çok öfkeleniyorum bazense çok soğuk kanlı oluyorum. içimde anlamsız bir enerji, sınırlanamayan... hep özgür olmak istiyorum. setle karşılaşan bir su birikintisi gibi birikiyorum, ta ki her şeyi önüme katıp sürükleyene kadar. engelleyemiyorum, bir akış var benden bağımsız. içimde bir derinlik var, dibine bakmaya korktuğum. bu uğraklar, bu duraklar yoruyor beni ama bu akışa engel olamıyorum. hep bir şekilde değişiyor her şey. zaman, mekan ve insanlar. ardı arkası kesilmeyen bir değişim. karın boşluğumdaki o tatlı sızı bana kendimi iyi hissettiriyor, sanki her şey iyi olacakmış gibi. biliyorum yine değişecek... upuzun bir sonsuzluk... sonsuzluk korkutucu, sonsuzluk yorucu. karanlığın huzuru sarsa da bedenimi ışıklar hep yanıyor tüm sıcaklığı, gürültüsü ve kargaşasıyla. akan bir ırmakta sırt üstü uzanmışım sanki... yaşam ve ölüm... adı ne olursa olsun bence sadece değişim. hep değişiyor ve sen sürükleniyorsun, engel olamıyorsun...
yerde 10 lira bulsam, harcasam, bi zaman sonra o para bi yerlerden çıkar zehir zıkkım olur bana. millet kötülükte master yapıyor hiçbişey olmuyor arkadaş!
zoruma gidiyor yahu. kodumun evreni bi bana mı çalışıyor, bi bana mı adaletli anlamıyorum ki!
Not: Alıntıdır.