istanbul'a yeni taşınmışım, binbir güçlükle bir iş alınmış, delice mesaiye kalmalar, gece gezmeleri, lise tayfasından kalanlarla taksim ayinleri... (o zaman taksim diye bir yer vardı zihninizde, hava kararınca sizi kendine çağırırdı)
yine böyle bir gün iş çıkışı, itiş kakış metroya indim. mahşer gibi bir kalabalık, her zamanki gibi değil ama, azalmıyor, bitmiyor. tren gelmiyor çünkü. homurdanmalar başladı, bağrışmalar, kavgalar. sonra bir anons;
"seferlerimiz teknik bir arızadan dolayı yapılamamaktadır."
o kadar çok beklemiştim ki, eve geçmek daha mantıklı geldi. geride bıraktığım kalabalık gibi kızgındım. öyle ya "değerli vaktimden birkaç saat" gitmişti. eve geçince duydum adını, şermin'le tanışamayışım böyle oldu.
şermin 17.15 te geliyor istasyona, gazetelerin dediğine göre "yalnızdır" ve her ne demekse "hiç çalışmamış"tır. otuz dokuz yaşında "yalnız" şermin, öğleden sonra geldiği istasyonda bir banka oturuyor. bizi izliyor, traşlı yüzlerimize, jilet gibi ütülü kıyafetlerimize bakıyor, "hiç çalışmamış" ellerine bakıyor bir süre.
şermin ömründe son defa bir treni bekliyor 30 dakika. belki cesaret topluyor, belki bir neden arıyor vazgeçmek için. çantasında yeni aldığı elbiseler var. demek bir umudu vardı aramıza karıştığında. tren gelirken o elbiseleri bankta bırakıyor, raylara koyuyor başını, öylece bekliyor. şermin'le aynı treni bekliyoruz o sırada, birçoğumuz o sırada şermin'e giden bir trende hatta.
ertesi gün sabah, aynı metrodayım, dünkü mahşerin üstünden saatler geçmiş. kimsenin açmadığı bir konu şermin artık, dün akşamda kalan "teknik bir arıza"...
sanki hatırlamak bile tehlikeli şermin'i, sabahları erkenden kalkıp, sevmediği kıyafetler içinde, bir yaşam daha ne kadar ertelenebilir diye soramayan insanlar için. herkesin gözlerinde görülen bir ihtimal artık şermin. bir anlık diretme belki, inat bir kaç saniyelik.
bazen yorucu bir mesai sonrası o durakta metro beklerken, insanlara dikkatlice bakarım. giydikleri şermin'in bıraktığı giysiler midir? yaşadıkları şermin'in bıraktığı günler mi?
https://www.hurriyet.com.tr/gundem/duyunca-sermin-mi-dediler-21711600