bizi özel kılan deneyimlerimiz ne için var. bir araç mı yoksa bir amaç mı?
eğer hayatta kalma mücadelesinde bizim için bir araçsa o zaman içinde bulunduğumuz durum gerizekalı bi zengin piçinin sırf bmwsi olduğu için kendini özel hissetmesinden farklı değil.
eğer bir amaçsa o zaman duygular ne sikime var diye sormak zorunda kalırım. yani 31 çekerken babana yakalandığında bu olayın senin kişiliğini etkilemesinin sebebi 31 çekerken babana yakalanma olayı mı yoksa 31 çekerken babana yakalandığında hissettiğin utanma duygusu mu.
yani utanç, nefret, acı, sevinç, korku bu duygularla kodlamıyormuyuz deneyimleri. hatta bilinçdışı mı ne skimse oraya ötelediğimiz deneyimler bu duyguları bize aşırı uçlarda hissettiren deneyimler değil mi.
mesela korku, savunma mekanizmamızı harekete geçirmez mi ya da acı yardım etme isteği uyandırmaz mı bizde. yani duygular da bizim için birer yardımcı birer araç değil mi.
aynı şekilde algı, genetik bu hayatta kalma üreme, nesli devam ettirme savaşında sadece birer araç değil mi.
lütfen dalga geçmeyin arkadaşlar çok önemli. hastanede hayatta kalmaya çalışan bi arkadaşım için. doktor bir amaç bulursak hayatta kalabilir dedi
Neden bir amaç ya da araç olarak nitelemeye çalışıyorsun ki deneyimleri. Deneyimler bir oluş. Yaşadığın şeyler. senin kişiliğini ve gelecekteki kararlarını etkileyen faktörlerden biri işte.
@leylek pipisi: hayatı sonunu göremediğimiz ve biz yürüdükçe aydınlanan karanlık bir tünele benzetirsek. sonununu ve nedenini merak ediyor insan. sen o insana çıkıp amaç tünelde kalmak dersen bu onu tünelde tutmak için yeterli olmaz
@kotuyum ben kotuyum: kardeş o çocuk işte şimdi hastanede ölüm kalım savaşı veriyor