Alex daha o düğümleyici çalımı attığı anda fırlamıştık ayağa...
Lacivert tribünde tam ikisiyle aynı hizadaydım...
Deivid vurmadan önce gürledi tribün gol diye...
...
İnterin bittiği andı...
Chelseaye atarken hiç kimse uyanamadı ama...
Öyle gitti ok gibi...
Volkanin peşinde sadece takım arkadaşları değil hepimiz koştuk...
Sen evde‚ öteki restoranda‚ kimi er gazinosunda‚ kimi yurtta...
Sorsam herkesin dün gibi aklındadır şu yukardakiler yaşanırken ne yaptığı...
Boliç Düşler Tiyatrosunu masal diyarına çevirirken ben tektim mesela...
Şirinevlerde arkadaşımın evinin anahtarını almıştım...
Fark yersek‚ tek başıma öylece acımla başbaşa kalayım diye...
Ben inanmamıştım‚ ama onlar inanmıştı işte...
Neler yaşadık sonra be! Ne zor günler...
Tekrar anlatmayayım işte...
Kurulan ittifakların nice oyunlarını bozduk...
Yenildik bazen... Birbirimize düştük...
Kalp kırdık‚ ağladık‚ nefessiz kaldık...
Ama o umudu hiç yitirmedik...
O bize has‚ en karanlık bulutların arkasından güneş gibi sızan umut...
Son ana kadar gittik hep..
Zor başladık yine bu seneye...
Neler oldu neler be! Kaç kader maçı oynadık...
Bu sefer bittiler derken‚ yeniden doğduk hep...
Hani çok güzel anlattı ya işte tribüne hayatını verenler...
Kan ağladı yürekler‚ uykusuz geçti geceler...
Ama başımızı öne eğmedik işte...
Üç cephede tek yürek...
Bütün hesaplarımızı turnikede bıraktık...
En gür sesimizle girdik içeri...
Ligde‚ kupada‚ Avrupada... Hep birarada...
Bak işte geldi bir kader maçı daha...
En büyük zorluklara göğüs germiş adamlar sahada...
Kocaman yürekli adam kenarda...
Ve Samiyende İnönüde kral biziz bu alemde diye bağıranlar...
Yine orada...
Antep maçının devre arasındaki yürekle...
Hani Rapajiç atıyor‚ dört oluyor...
Hani Schalke maçında Appiah attığındaki gök gürültüsüyle...
Yine sabırla...
Tek bir ah vah etmeden baştan sona...
Hep motive ederek çubukluyu... Hep kabus gibi çökerek rakibe...
Ve bir o kadar sakin...
En büyük gazla... Ama gaza gelmeden...
Yine bir Antep maçındaki gibi... Son saniyeye kadar inatla‚ sabırla...
Bizden daha çok Santoslar çıkacağını bilerek...
Lefterin emanetini taşıyanlara güvenerek...
İster evde ol ister nöbette...
İster kulağında kulaklık‚ bir sinemada totemde...
İster sokaklara vur kendini heyecandan‚
İster çakmak çakmak gözlerini göm sahaya tribünden...
Hep iyiyi düşün Perşembe akşamı...
Gün tarihi değiştirme günüdür...
Gel o tarihi birlikte yapalım...
Yani dedi ya işte sesini de nefesini de yüreğini de Fenerbahçeye adayanlar...
Yeter ağladı artık bu gözler...
Şimdi sen de gel katıl bize...
Şampiyonluk şarkısı söyle...
Haydi... Yaşa Fenerbahçe...
(alıntıdır)
