günün birinde ritmikle(bilen bilir) chatleşiyorum. arkamda da kız oturuyo, odama bakıyo işte beni bekliyo. ben dalmışım bilgisayara komik resim yollayıp şakalar yapıyoruz falan. kızı unuttum arkada. amk. düşünmeden götümü kaldırdım yarım bi şekilde sola doğru. öyle bir osuruk saldım ki kendimden iğrendim. 1999 gölcük depremi enkazından 2 hafta sonra çıkan ceset düşünün. 4 dakika boyunca arkama dönemedim utancımdan, göz göze gelmeyelim diye.. o an nolur odadan çıksın diye yalvardım içimden.. çıkmadı. 14 dakika geçti ve cesaretimi toplayıp sonunda baktım arkama.
....
iş işten çoktan geçmişti. cansız bedeni pretzel şeklini almış, burnu, kulakları ve gözlerinden kan fışkırmıştı etrafa.
sonraki gün saat öğlen 2'de teşvikiye camiinden kaldırdık cenazesini.. allah rahmet eylesin.
hayatımın en korkunç ve rezil anı işte buydu.
@kamuk: kardeş normalde elimizdekinin kıymetini kaybetmeden anlamayız bence sen git bi daha da gelme bak nasıl kıymetleneceksin.
