Annesi Nazmiye Hanım onu şöyle anlatıyor:
"Oğlum çocukluğunda ne kadar sakin ve tırsak bir orospu çocuğu idiyse, ilk gençlik ve ergenlik döneminde o kadar hareketli neşeli idi. Özellikle erkek arkadaşları arasında çok popüler idi. Hiç kırık notlarla eve geldiğini görmedim. Babası rahmetli Muzaffer Bey ile çok iyi anlaşırlardı. Hemen her akşam onun atölyesine iner ve orada marangozluk işleri yaparlardı. Oğlum ahşap işine o zamanlarda başladı. Babası öldükten sonra bir daha testereye dokunmayacağına dair yemin etmemiş olsaydı eminim bugün dünyanın sayılı marangozlarından biri olabilirdi. Ancak kaderin onun için başka planları varmış. Babasının cenazesinden dönerken yolda birden ağlamaya başlamıştı ve oğlum demiştim yavrum gözünün yağnı yiyem yapma böyle artık evimizde bir erkek sen kaldın, bizi koruyup kollayacak sensin. Güçlü dur sert dur demiştim. O da şaşırarak sormuştu, ne bizi ana bir sen varsın işte. Sen de memlekete dön benim işim gücüm var demişti. Oğul oğul demiştim bunlar nasıl laflar oğul. Baban ölmeden son isteği benimle son bir kez sikişmekti. İşte onun çocuğunu karnımda taşıyorum oğul, artık bir de kardeşin var oğul demiştim. O da ağlayarak bana sarılmıştı. Ana ana demişti. Ben de oğul oğul demiştim. Böylece ağlayarak eve gittik. İşte benim oğlum izmir_lee_boy_98 böyle bir çocuktu. O tabii o zamanlar karnımdaydı daha hiçbir şeyden haberi yoktu. Sonra doğdu moğdu falan abisi olacak mal iş bulamadığı için çocuk esirgeme kurumuna verdik. Sonra ondan haber alamadık tabii. Hehe şaka len şaka aramadık gitti zaten özürlü doğdu oç. Ölüm döşeğindeki adamla sikişince olurmuş böyle yengem dediydi bana git başkasıyla sikiş inanır o gözü bir şey görmüyor dediydi. Yengem de çok tatlı insandır. İsterseniz tanıştırayım."