sizi açıkça uyarmam gereken kötü bir alışkanlığınız var. kürsüye kim çıkarsa çıksın, ne söylerse söylesin, hepsini yürekten bir alkışla karşılıyorsunuz! yaşasın özgürlük deniyor, alkışlıyorsunuz. yaşasın devrim deniyor, alkışlıyorsunuz. bu elbette çok doğru birşey. ama birisi çıkıp da kahrolsun silahlar dediği zaman gene alkışlıyorsunuz. acaba silahsız bir devrimin başarıya ulaşma şansı olabilir mi? kahrolsun silahlar diye bağıran bir kimse acaba nasıl bir devrimcidir? bunu söyleyen bir konuşmacı devrimci değil, bir tolstoycu olsa gerek. ama neci olursa olsun, bir devrim düşmanıdır, halkın özgürlüğünün düşmanıdır. kazanmak için gerçekten neye gereksinimimiz var? üç şeye. bunu iyi kavrayalım ve akıldan çıkarmayalım: birincisi silah, ikincisi silah, üçüncüsü gene silah.
(stalin - nazdaladevi'deki bir toplantı, 1905 ekim, tiflis)