2 ay önce olan bir muhabbet sonucu;
keşke biraz ölmese(k)
seçil isimli bir trans kadin bogazindan kesilerek olduruldu. ulaş sona seçil’in ardindan yazdi… “keşke biraz ölmese(K)”
***
kahkahamızdan korkuyorlar, bunu ben bir yerde okumuş muydum, okumuş olabilirim, biz bize benzeriz, aynı acıları yaşadığımızdan kelli sitemlerimiz, isyanlarımız, öfkelerimiz benzer, anlatırken hep çaresiz kalırız ve böyle şeyler demiş olabiliriz, benden önce de birileri demiş olabilir doğrudur.
biz bir arkadaşımız ölmediği günlerde, yani sıranın kimde olduğunu düşündüğümüz günlerde, güncel politika dedikleri şeyi yaparız, biraz farklıdır diğer hareketlerden bu yüzden, oturup masada konuştuğumuz daha az, madilik ve güllüm daha fazladır.
gece, sabah, öğlen… haber hep ‘gidiyoruz’ diye gelir. ya eyleme, ya hastaneye, ya stant masasına, ya partiye, ya yürüyüşe, ya da cenazeye ya da cenazeye, ya da cenazeye…
biz sıklıkla gideriz mezarlıklara, vasiyetlerine göre ya rakı dökeriz ya da dua ederiz, inanmasak bile yaparız istemişse. vasiyeti herkesin önceden hazırdır zaten, çünkü eceliyle ölen trans arkadaşlarımızın çok az olması önceden yazdırır bize. kefen parasını ayırmak için en az iki adamla yatılır, imama para vermek için üç adamla yatılır. ailelerimiz gelmez genellikle, reddedilen çocuklar hep yalnızdırlar.
kimsesizler mezarlığından cenaze almak için kavga edilir, adamlar yolunur, genellikle adamdır hepsi, bildiğin eli sopalı adamdır ve vurur bize. biz de vururuz, fotoğrafçı çocuk çekip fotoğrafımızı gazeteye koyar. elimiz yumruktur, başlık hazırdır: “mezarlıkta, travesti dehşeti, artık ölüye de saygıları kalmadı”. yazar başlığı atan gazeteci. görüntülerimizi cık cık yaparak izler bizden habersiz babamız ve çay doldur der annemize.
biz oradan o hengameden çıkıp eve geliriz. ve içeriz ve içeriz ve içeriz. sabah kalkıp bir sonraki “gidiyoruz” haberini bilinç altımızın beklememesi için umut ederiz. umut ederiz umut ederiz umut ederiz. bu yüzden kahkahamızdan korkarlar bizim. ben bunu bir yerde kesin okudum. bu kadar acıya delirmeyip tebessüm edebildiğimiz için korkarlar. sanırım bu cümlede vardı okuduğum yerde.
ulaş sona