Cumhuriyet tarihinden bu güne kadar devlet her zaman İslami cemaatlerin faaliyetlerine alternatif aramış, cemaatlerin çoğu faaliyetlerini böylelikle engellemeye çalışmıştır. Bu, cumhuriyet rejiminin kendini koruma refleksidir.
Mesela bir zamanlar memlekette imam kalmamış. Boş kalan camileri cemaatlerin yetiştirdiği imamlar doldurunca veya böyle hocalar toplumun önünde çok görünmeye başlayınca imam hatiplerin önünü açmak zorunda kalmışlar. Maksat hocayi da devletin kontrolü altında yetiştirip, kontrol altında tutmak.
Cemaatler kurslar açıp Kuran eğitimine ağırlık verilince halk da cok talep gosterince devlet mekanizması devreye girerek resmi Kuran kursu açmaya başladı.
Daha sonra özellikle Efendi Hazretlerimizin teşvikleriyle sıbyan medresesi açılıp çocuklar okul öncesinde en azından temel dini esasları öğrenmeleri sağlanıyordu. Devlet buna da el attı. Diyanet kreş açmaya başladı…
Bu yetersiz kalmış olacak ki, 4+4+4 sistemiyle okul öncesi eğitimin devlet okulunda yapılması şart koşuldu. Esasında bu sistem çıktığında kız çocuğumuzu 4 . Sınıftan sonra okuldan alabileceğimizi zannediyorduk. Meğer 12 yıl zorunlu hale gelmiş. Hem de daha anaokul çağında başlamak zorunlu kılınmış.
Bir de ortaokula imam hatip açılması gibi meseleler sayesinde kurslardan ayrılanlarda da bir artış yaşandı.
Hulesa-i kelam Kuran kurslarına olan rağbet azaltıldı… Toplumu manevi yönden çekip çeviren gerçek alimlerin yetişmesinin önü kesildi.
Herkes için açılım yapan hükumet bizim için de bir açılım yapıp en azından çocuğunu okula göndermeyenlerin evine polis yollamayıp ceza-i işlem ile tehdit edilmesinin önüne geçerse ve bunu bir serbestlik olarak yasalaştırırsa daha iyi olacaktır.