Anasını satayım ya bu ne biçim hayat, sabahın köründe neden uyanmak zorundayım ki. Neyse uyandım, üzerime giyinmek için çekiştirdiğim kıyafetler bile bana küfür ediyor amk. Koltuğa oturdum biraz kendimi toparlamak için ama mal gibi instagramda saatlerce gezindim. Şöyle bir bakmışım 2 saat geçmiş bile... Ne yapacağız şimdi? Yataktan ayrılmanın vakti geldi de geçiyor bile, herif gibi hareket etsek diyorum ama işte öyle kolay değil bu işler. Ulan şu hayatta ben mi böyle başarısız olmayı sevdim yoksa başarı mı hep benden uzakta durdu bilmiyorum artık. İyi ki insanlar var da onların yanında güzel anılar toplayabiliyoruz en azından.
