oturdum kotuğuma ve etrafıma hiç bakmıyorum. çünkü bir kaç yaşlı vardı ve inanın yer veresim de yoktu. çok yorgundum. sonra adamın biri bana seslenip; "birader gencecik adamsın, yaşlı başlı insanlara yer versene" dedi. ben de duymazlıktan geldim ve hiç istifimi bozmadım. sonra yeniden seslendi; "sana diyorum sağır mısın lan" dedi. yine bakmadım. adam sinirlendi ve omuzumdan dürttü beni. ben de dönüp saf saf adamın yüzüne baktım.
"ulan sağır mısın yaşlılara yer versene ayıptır ya" dedi.
ben de elimle, kulağımı gösterip "hebe hebelebe hebe ebe hebe heleebe" dedim.
beni sağır ve dilsiz zanneden adam birden kıpkırmızı oldu. bütün metro sustu. herkes acıyan gözlerle bana bakıyordu. karşımda oturan teyze çoktan zılgıt atmaya başlamıştı bile. insanların aralarında yazık ya gencecik adam dediklerini de duyuyor ama duymamış gibi yapıyordum ve saf saf millete bakıp masum gülücükler savuruyordum. benim bu masumane halimi gören kalabalık adama iyice öfkelendiler ve bir sonraki durakta tekme tokat adamı dışarı yolladılar.
ben ineceğim yere gelince "hey millet hadi kendinize iyi bakın" dedim ve çığlıklar atarak oradan kaçtım.