her zamankinden farksız bir sabahtı , kahvaltı yapmak için evimin altındaki kafeye gitmiştim... tam çatalımı peynire batırırken birden hava esti , üşüdüm. bir ışık gözümü aldı , evet o gelmişti tuncel kurtiz... yanıma yaklaştı ve yanıma gelince ayakta dikildi tabağımdaki zeytinden bir tanesini ağzına attı , çekirdeğini avucunun içine tükürüp dediki....
ben bir çınarım sen gölgemde oturan adam , ben devrildiğimde sen serpileceksin başkaları senin gölgende oturacak.
sonra hafiften bir geğirti bıraktı ağzıyla kapatarak ve kafeden çıktı uzaklara gitti çok uzaklara....