bu nasıl bi film lan öyle. Ailemi özledim lan! bi daha organik-sentetik hiçbir şey almıyacam sigara ve alokol dışında.
yapım notları
*filme, amerika'da denetleme kurulu tarafından nc-17
(17 yaşından küçükler izleyemez) ibaresi
konuldu ve aronofsky'den bazı bölümleri kesmesi
istendi. yönetmen, artisian stüdyosunun da
desteklemesiyle filmin etkisini azaltacağı için bunu
kabul etmedi. sonuçta film "not rated"
ibaresiyle sınıflandırma dışı gösterime girdi.
(bir filmin "not rated" ibaresini almasının birçok
dezavantajı var. böyle filmleri çoğu sinema salonu
oynatmıyor, bu da filmin ticari başarısını çok büyük
ölçüde engelliyor. ayrıca sınırlı sayıda
sinemada oynayan filmi akademi üyelerinin bir bölümü
izleyemediği için filmin oscar adaylığı şansı
da çok azalıyor. bu yüzden genelde bu tip filmlerin
sert sahneleri çıkartılır veya yumuşatılır. bunu
kabul etmeyerek filmin vereceği mesajı ve anlatımı
bozmayan yönetmen aronofsky'yi ve artisian
stüdyosunu kararlı tutumlarından dolayı kutluyoruz.)
*yönetmen aronofsky, başrol oyuncuları leto ve
wayans'a bir ay boyunca şeker içeren yiyecek
yememelerini ve seks yapmamalarını söyledi. böylece
çok istedikleri birşeye sahip olamamayı
hissetmelerini istedi.
"entertainment weekly'de yayınlanan habere göre 15
kilo veren jared leto, çekimlerden sonra
filmin etkisinden kurtulmak için portekiz'de bir
manastıra gitti ve saçlarını kazıttı.
*jared leto, journal world ile yaptığı röportajda
filmi izleyen insanların tepkilerini anlatıyor.
"cannes film festivalinde filmin gösteriminde, bir
kadın salondan çıktı ve kırmızı halının üzerine
kustu. işin garip olanı filmi çok beğenmişti.
toronto'daki premiere'den çıkarken aronofsky ile benim
arkamda yürüyen bir adam merdivenlerde bayılarak
kendinden geçti."'
*ilk filmi pi'yi sadece 60.000 dolara çeken darren
aronofsky, requiem for a dream'i ise yine
kendi standartları için çok düşük bir fiyat olan 4.5
milyon dolara çekti.
*filmin uyarlandığı romanın yazarı hubert selby "filmi
izlediğimde gözyaşlarımı tutamadım.
izleyenlerinde bu duygumu paylaşacaklarını sanıyorum.
bence bu gezegende yaşamış herkes bu
hikayede kendilerinden birşey bulacak.
*normal bir filmde 600-700 cut (geçiş) bulunur.
requiem for a dream'de 2000'den fazla cut
var.
*pi'de başrolü oynayan sean gullette'in burada
psikolog rolünde kısa bir rolü var.
*filmin uyarlandığı romanın yazarı hubert selby jr.,
filmin sonunda gülen gardiyan olarak kısa
süre görünüyor. (selby bir anlamda kendi yarattığı
karakterlere gülüyor.)
*dikkat edilirse filmde kırmızı renk sadece sara
goldfarb'ın giysisinde, saçında ve harry'nin
hayalinde kullanılıyor. aronofsky bunu, rengin
etkisini arttırmak için özellikle yaptığını söyledi.
*aronofsky'nin annesi charlotte, sara goldfarb'ın
arkadaşlarından biri olarak, babası abraham ise
metroda gazete okuyan adam olarak kısa süre gözüküyor.
dünyanın en siktiri boktan, en rahatsız edici, en allah belasını veresi, etkileyici, başarılı bir film.
filmle ilgili bir videoyu ta üniversitede film okuması dersinde izlemiştik. hoca videoyu takıp birkaç filmden videolar göstermişti de sıra bu filme geldiydi, yok efendim kesmeler, montaj, kurgu filan diye gösterildiydi. iki arka sıramdaki bir kız da "offf hocam çok sinir bir film bu yeaa..." dediydi, ben de içimden "noluyoz?" dediydim. o zamanlar bir şeylere bağlılık ve saplantı gibi durumlarım aşırı düzeydeydi, o yüzden filmi izlerim etkilenirim diye izlememiştim kaç zamandır. kedi köpek öldürme/kesme/yaralama vs. videolarından bile etkileniyorum oğlum, rüyama filan giriyor!
gelelim filme... darren aronofsky senin ağzına yüzüne sıçayım! bok mu var da üç keş arkadaşın ve bunlardan birinin annesinin yer aldığı böyle iç bunaltıcı film çekiyorsun?! bir de akademi ödülleri'nde ancak en iyi yardımcı kadın oyuncu ödülüne aday gösterilmiş ve ödülü de alamamış - oh iyi olmuş! özendirmeyin efendim böyle filmleri ödüllendirip!
neyse şaka bir yana, hakikaten iç bunaltan bir film. öncelikle sara goldfarb adlı karakter ne kadar türk tipidir öyle. gerizekalı acun yapımları izleyip aptal ece yörenç dizileriyle kafayı allak bullak eden, yaprak sarma yaparak günü bitiren türk teyzesi işte bu. tek amacı televizyona çıkmak olan yurdum cahil oğlu cahil insanının bire bir kopyası. ama bu cehalet tabii ki sadece bizim ülkeye özgü bir şey değil.
sara teyzenin yanı sıra; onun oğlu harry ve arkadaşları marion ve tyrone'un da uyuşturucu batağında can çekişmeleri anlatılıyor bir yandan. yani bu tiplerin hikâyesine abartılı girmeye gerek yok, bence olayın büyük çoğunluğu sara teyzeyle ilgili.
filmin kurgusu, yani montajı, uyuşturucu kullanılırken ve hap yutulurkenki kimyasal görüntüler, gözbebeğinin büyümesi, dolarlar, karışım sesleri, her şeyin extreme close up'ta olması ve ekranda gördüğümüz objelerin hepsinin sesini abartılı biçimde duymamız zaten filmi film yapıyor.
filmin son 15-20 dakikasına kadar, "neyse kazasız belasız atlattılar, şimdi her şey düzelir..." filan dediydim - iyi bok yemişim! bitmedi amına koyim! kesmeler, montajlar hızlandı, sara teyze kafayı yedi! harry'nin kolu örümcek adam kolu oldu! marion orrrospu oldu! tyrone hapsi boyladı orada anasını siktiler!
sara teyzenin kafasına elektro şok uygulamaları, o can çekişmeler; marion'un seks partisinde ter içinde kalması; harry'nin kolunun kesilmesine yakın sahneler... allah'ım kâbus gibiydi! film bittikten sonra, filmi niye uzun süre izlememiş olduğumu daha iyi anladım. evet arkadaşım, izlediğim şeyin etkisinde fazlasıyla kalabiliyorum ben. ayrıca bu filmi öyle ergen kafasıyla izlemeyin, gidin 22-23 yaşına filan girince izleyin. samimi söylüyorum bak, bunda şaka yok. ya da izlemeyin amına koyim, mutluluğunuza kastınız mı var?! gidin wolf of wall street izleyin, oradakilerin sonu çok kötü bitmiyor (gerçi orada da jordan belfort hapse giriyor- öhm! neyse).
uzun bir süre herhangi bir sağlık sorunu durumunda ilaç almayı düşünmüyorum. insanı daha da manyak ediyor o ilaçlar, demedi deme!
7/10'luk bir film. fazlasını da vermem. asabım bozuldu gece gece. çekmeyin oğlum böyle filmler yaa... sara teyze en azından biraz düzelti toparladı gibi, ama oğlu harry... offf çok fena!
Amerikan sinemasinin boktan anlatim tarzi iste ne kadar abartiyorsunuz.