kalan deplasman ülkesinin savunma hattında açılan boşluklar beyin kıvrımlarında genleşmeye sebebiyet vererek, bu savaşın ortasında hissetmemi sağlıyor; neden bilmem her defasında mağlup olan tarafın askeri oluyorum ve bir şekilde er ryan'ı kurtarmak gibi acayip vazifeler addediyorum kendime, işin acıklı yanı ise ryan'ın nerede olduğuna dair en ufak bir fikrimin olmamasına şaşırmayıp rahmetli kemal sunal'ın tarzan rıfkı'daki karakteri rıfkı gibi derhal pala'nın peşine düşüyorum mütemadiyen, bir anda yaladığım amın paslı demir tadı bünyeme zerk ediyor ve kendimi am deliği ile göt deliği arasında fay hattı kırarken yakalıyorum partnerimin ciyaklamalarını dinlerken.
@esmer alman: kardeş sen uzun ve düzgun yaziyorsun benim ecologism towards ecological citizenship diye bi odevim var 10 sayfalik bana onun icin 1-2 sayfa bisey yazarmısın, turkcede olur ben ceviririm ingilizceye, gerci seni cevirmek fethullah guleni ingilizceye cevirmek kadar zor ama olsun sen yeterki yaz. Ha kardeş sevgilinin aminı düsunmeye birazcık ara verde ekolojik vatandaslıgı dusun ;)