gecenlerde tanistim adi seyma. canim benim agzina yuzune bosaldim biricigimin biraz daha sikiyim gotune tekmeyi basacam sonra
Fırtınadan arta kalmış bir teknede,
Tevekkül içinde;
Görkemli memeleri ve iğreti parkasıyla,
Gizlediği macerasıyla,
Bir acayip kadın yaşardı.
Akşamları susardı,
Ben konuşsam kızardı...
Bir sürgün kasabasıydı,
Bir eski zamandı, Haziran'dı.
Çocuktum, evden kaçmıştım,
Gelip ona sığınmıştım...
Küçücük bir koydu, sığdı,
Burayı keşfeden belki de oydu.
Uzaktan, kasabanın ışıkları yanardı,
İçim anneyle dolardı, ağlardım..
Şeyma şöyle bir göz atardı,
Gizli bir bonzai sarardı, ağlardı.
Sonra barışırdık,
Ben flüt çalardım, bonzai sönerdi,
Ağlardık...
Nereden geldiğini bilmezdim,
Kimsesizdi,
Belki kimliksizdi...
Onun macerası onu ilgilendirirdi;
Kimseye ilişmezdi...
Bir şeylere küfrederdi hep,
Tedirgin bir balık gibi uyurdu.
Bazen kaybolurdu, aradım,
Yağmurun altında dururdu.
Bir kalın kitabı vardı,
Cebinde olurdu, her gün okurdu.
Ben bir şey anlamazdım,
Kapağını seyreder, duymazdım.
Sakallı bir resimdi, kimdi;
Ne kadar mütebessimdi!
Sordum bir gün Şeyma'ya:
Söylediklerini niye anlamıyorum, diye.
Çünkü sen biraz şapşiksin dedi
Günlerim, yüzlerce ayrıntıyı
Merak etmekle geçerdi.
Sonra yine akşam olurdu, Şeyma susardı,
Ben konuşsam kızardı.
Tekneye martılar konardı,
Yarrağım Şeyma'ya kalkardı, ağlardım.
Şeyma denize işerdi,
Gökyüzünü tarardı, ağlardı.
Sonra barışırdık,
Ben flüt çalardım, yıldız kayardı,
Ağlardık...
Bir sahil kasabasıydı,
Bir eski zamandı, Haziran'dı.
Çocuktum, evden kaçmıştım,
Gelip ona sığınmıştım...
Bir gün bir aksilik oldu,
Annem beni buldu!
Şeyma kaçıp kayboldu.
Kasaba çalkalandı, olay oldu;
Ben sustum, kanım dondu!..
Polisler onu bulduğunda tekti,
Felâketti..
Herkes meydanda birikti.
Karakoldan içeri girerken
Sanki mağrur bir tüfekti!..
Ansızın dönüp bana baktı,
Anladın mı? dedi
Anlamadım, dedim; bir bok anlamadım.
Ve o günden sonra
Hiç bir zaman,
Hiç bir yerde,
Hiç anlamadım...