belki hayata tekrar bağlanırız
diye başlayan bir hikaye yazsam ve sonunda aranızdan en iyimser ve saf olan ben yine kazıklanıp bir köşeye atılmış olurum kötü zannettiklerimin iyi zamanlarım olduğunu öğrenip keşke kıymetini bilseymişim derim sonra hayatın daha iyisini değil daha kötüsünü vererek insanları şükretmeye alıştırdığını öğrenir ve mutsuz durağan bir sonla hikayeyi bitiririm. nasıl olur dersiniz?