https://m.youtube.com/watch?v=al6m39aBAW0
cocuk guzel bir noktaya parmak basmis. internet yirnibirinci yuzyilin genc jenerasyon katilidir. arastirma yoksunu toplumun tek tik ile bilgisini elde edebildigi tuketim cilginliginda vasif, bilgi, ilgi, deneyim, bilinc kazanimlari sadece okulda verilebilir insana.. aileler ne kadar kendi cocuklari icin en iyisini istese ve baskida yapsa cocukta bu durum ters etki yaratip farkli sonuclara dogru gider.
muteahhit baba komurisci sendikali bir anne kus doktoru bir abinin ailesinden bir fert olarak, okuldan her zaman nefret ettim, kiza yoldan bilginin pesine dusmesem de, farkli tecrube edinimlerim hep sokak aralarinda gerceklesti, okuldan ogrenmem gereken material ve bilgileri ogrenemedim, hayatta nasil kalinacagini, kapitalizme nasil ve neden vurgun yapilmasi gerektigini sokakta ogrendim. kacirdigim gelecegimi kendi ellerimle mahvetmistim nasil olsa ve daha da dibe cekildim, bir evsiz kimsesiz, sokak cocuguydum istanbulun karanlik sokaklarinda.. cok sonralari tekrar ailemle birlestiysem de hic bir sey eskisi gibi degildi..
simdi arkama bakmadan yuk olmaktan kacindigim tek kisi annem kaldi arkamda.. ne kadar kacinsamda hala kendisine bir bagimliligim varmiscasina sariliyorum ona, benden nefret etmesi onemli degil, kaybettiklerim ve kazandiklarim boyle bir kiyaslama sadece salak burjuva cocuklarinin dusuncesidir ve manasizdir.
sokak cocugu oldum diye isten, gucten kacinmadim, utanmadim. yasitlarimin altinda arabalari, ceplerinde anahtarlari varken benim sadece ellerim var ve ben en cok ellerimi ceplerimdeyken severim.