durun bir tane daha geldi aklıma izcilikteki anılarımı hiç anlatmadım
yine ergenliğimin başlarında izci takımıyla birlikte ormana kamp yapmaya gitmiştik neyse çadırları kurduk öğretmenler pilli kasetçalara ebru gündeş kaseti taktı hepimiz ''çingenem çingenem kara gözlü çingenem'' şarkıları eşliğinde yemek yedik akşam olunca yatma vakti geldi
neyse bizden büyük izciler bir şey yapmaya başladı bir çadıra ellerinde makasla girip bir tutam kılla dışarı çıkıyordu. biz de bizim yaşımızdakiler gittik ne oluyor diye büyükler dedi ki '' erkeklerin şeyi kıllı olur herkes kıllarını gösteriyor makasla bir tutam kesip''
Ben de o yaşlarda kıl pek yoktu ama arkadaşlarımdan bir kaçı çadıra makasla girdi ve bir tutam kılla geri çıktılar bütün büyük çocuklar gülüşüyordu sonra arkadaşlardan birisi makası benim elime verdi çadıra girdim şeyimi açıp baktım sarı sarı tüy gibi kıllar vardı çocukların gösterdiklerine benzemiyordu bende korktum ve saçımdan bir tutam kestim elimde saçımdan bir tutam kılla çıktım büyük abilere gösterdim
''Bu yarrak kılı değil saçını kesmiş'' dediler herkes güldü. Ben de şey dedim '' şeyimi açmak istemedim ama kıl var bende de''
Bundan sonra iki üç arkadaş geldi bana dedi ''eğer şeyinde kıl çıkmıyorsa jiletle tersten kes olmasa bile ondan sonra çıkmaya başlıyor'' ben de arkadaşın dediğini yaptım neyse o yaşların ilerisinde kıllarım kararmaya ve kalın kalın olmaya başladı biraz büyüyünce bunun hiç te övünülecek bir şey olmadığında karar kıldım