ortalamanin ustunde bir hayatim var, buyuk bir derdim yok, ama her nedense kafam rahat degil, herdaim kafam karisik oluyor, stresten yakami kurtaramiyorum, herseyi kafama takiyorum, mutlu olamiyorum
ultra asosyal biriyim, isten eve, evden ise yapiyorum, istisna bile olmuyor, iste de evde de tek basimayim, cevremdeki insanlar cok aptal, bu sebeple herkesten uzak duruyorum, 1 tane bile arkadasim yok
bende senin gibiydim kardeş 2-3 ay öncesine kadar. fakat sonradan farklı bir bakış açısı buldum. ve gayet mutluyum şimdi. 2-3 ay öncesi ile şimdiki hayatım arasında hiçbir fark yok. dediğim gibi sadece bakış açımı değiştirdim. uzun yazmıycam bu sefer. mutlu olmak için başka insanlara ihtiyacın olmadığına kendini inandır yeter.
her insan kendi yaşam enerjisini kendi yaratır. örneğin araba hastalığın vardır en iyisini alana kadar uğraşırsın. bu iç dünyanı dengeler.
nette bulunduğun sosyal sitelerde gördüğün sosyal fotolar seni etkiliyor. çünkü tuncelidesin sen bunları yaşayamıyorsun amına koyim. sosyal platformları terket ya da büyükşehirlere yerleş.
aslında böyle tavsiye vermem ama iyi bi insan olmaya karar verdim amına koyim.
sende artik hic insanlik kalmamis. ben ayd' yi cok samimi buldum. sen git orda aktivite arkadasligi yap.
31 çek diyor kısaca başka insana ihtiyaç olmamaktan kastı ne olabilir ki başka?