eminim çoğu ailede yaşanıyodur bu problem.annenin babnın çocuğunu sürekli diğerleriyle kıyaslanması.bu bizim ailede haddinden fazla var.özellikle annem.birinin çocuğundan bahsederken ismini söylemez falancanın doktor oğlu kaymakam kızı diye bahseder.sanki bana laf sokmaya çalışır gibi.üniversite okumama rağmen bölümüm beğenmediği için bi benim çocuğm okumadı der.babamn tarafından bi kız var tıp fakültesi okuyo.sürekli onu anlatırlar. çok zeki çok çalışkan en ufak bi kağıt parçasındaki yazıları bile alır okur .sen neden böyle değilsin der.başka çocukalrın başarı hikayelerini dinlemekle büyüdüm.ilginçtir hiç bizman hırs yapmadım sadece o çok üstün zekalı başarlı çocukları kıskandım.onlardan nefret ettim bi suçları olmadığını bildiğim halde.ve kendimi herzaman eksik aptal hissettim.belkide bu yüzden hırs yapmadım gerizekalıydm ben çünkü eksiktim onlar gibi olamazdım hiçbizaman ne yaparsam yapayım.şimd ihayattan en büyük isteiğim anne ve babamın bana özenle aşıladığı bu aşağlk kompleksinden kurtulmak.kendmi değerli hissetmek bişeyleri başarabilceğime inanmak.