@zarifin hasan: bu ölüme yaklastigin ansa eğer, yarragimi görsen kesin gidersin.
@tequilacation: abi senin hikayelerin neden hep yanlışlarla dolu ya.
neden nakliye kamyonunun arkasında gidiyorsun. sen MAL MISIN? (mecazi değil)
neden 2 metrelik adamla dövüşüyorsun, topukla gitsin. askerden dönen sarhoş arkadaşınla eminim şu an görüşmüyorsundur bile.
neden bir sürü içilecek güzel mekan varken apaçi gibi bara gidiyorsun. hadi gittin diyelim. neden kavgaya karışıyorsun? amerikan filmlerine mi özendin nedir, burası Türkiye adamın dalağını ele verirler.
sen ölmediğini iddia ediyorsun ama bence beyin ölümün gerçekleşmiş. unutma ki çekirge bir kaç kez zıpladıktan sonra elbet bir gün düşer.
@hande yenerin oglu: yav adam şeffaf kuşak krav maga üstadı, geçen de komşusundan dayak yemişti.
askerde sınırötesi operasyona katılmıştım, uçağımız Suriye sınırında Rus uçaksavarları tarafından tespit edilmişti ve vurulmamıza 10 saniye kala paraşütsüz bir şekilde uçaktan atlamak zorunda kaldık, yaklaşık 10km yükseklikten aşağıya doğru düşerken asker kamuflajlarımı çıkartıp birbirine palaska ile bağlayarak paraşüt yaptım ve yere yaklaşık 200metre kala yavaşlamayı başardım ve yumuşak iniş yapabildim. 20 gün boyunca dağlarda böcek yiyip kamufle olarak gizli gizli Türkiye’ye ulaşıp birliğime teslim oldum.
bir gün eve kargo geldi kargoyu aldığım an kargo poşetinin içindeki telefon çalmaya başladı telefondaki kişi '' hemen binadan çıkmak zorundasın yoksa onların eline geçeceksin'' dedi. Merdivenlerden takım elbiseli adamların çıktığını görüyordum kapıyı kapatıp telefondaki kişinin beni yönlendirmesiyle binanın köşelerine çıktım ve cam silme platformunun üzerine atlamamı söyledi ama cesaret edemediğimden atlamadım ve evimize gelen ajanlarla dışarı çıktım beni sorguladılar. Sonrasını hatırlamıyorum o günden beri midemde sanki böcek dolanıyor gibi hissediyorum ve evimizin önünde siyah gözlüklü takım elbiseli adamlar geziyor.
@sentor: başlıktaki diğer kolpa hikayelerin yanında en gerçekçisi seninki duruyor keke
Arkadaşlar, benim ölüme en yakın olduğum anımdan bahsedeyim size. Bir gün parkta yürürken birden bire gökten taş yağmaya başladı. Etrafta herkes panik halinde kaçışırken ben olayların ortasında kaldım. Bir taş da bana isabet etti ve çenem kırıldı. Kanlar içinde yerde yatarken insanlar panik içinde yardım aramaya başladı. Neyse ki hemen ambulans çağrıldı ve sağlık ekipleri gelip beni hastaneye götürdüler.
görsel
Siz de ölüme en yakın olduğunuz anları paylaşırsanız çok güzel olur!
