"ait olmak istemedim hiçbir yere, hiçkimseye..."gerçek" değildi cünkü... eğer ait olmayı becerebilseydim... nefes almaya devam edecek kadar gücüm de olurdu... sevdim... hayatta doğru düzgün becerebildiğim tek şey buydu... "seni seviyorum" dediğim herkese her kelimesini hissederek kurdum bu cümleyi... üstelik kurarken soru anlamı yüklemedim, cevap beklemedim arkasından...karşılık beklemedim severken... detaylara çok takıldım yaşadığım süre boyunca... bu yüzden kaybettim... bu yüzden yenildim... dünyanın en yüzeysel insanı olmak isterdim eğer seçme şansım olsaydı... ben yordum yine beni... kafamda kurduğum saçma sapan senaryolar... asla olmayacak şeyler...ve inandım... en büyük suçumda buydu..."gerçek" olabileceğine inandım yaşananların... kendim çizdim kaderimi... bir yerden sonra tanrı bile sıkıldı kurduklarımdan belki, al hayatını ne bok yersen ye dedi, avuçlarımın arasına koydu onu... bir başıma bıraktı...ben aslında umursanmayı istedim, umursandığımı görmek istedim... ama sözcüklerle -"umursuyorum"- değil...tek bir dokunuş, tek bir bakıştı istediğim...bu kadar kolaycı olmasaydın(ız) keşke... belki o zaman arkamda bıraktıklarım için üzülebilirdim... ya da yapacağım bencillik için kendimden nefret edebilirdim... keşke kocaman kucaklarınızda kaybolsaydım... gerçekten sarılabilseydiniz bana benim kadar hissederek... keşke insanoğlu bu kadar bencil olmasaydı... şimdi gidiyorum... gidiyorum... hiçbir şeyimi geride bırakıp... yenilmedim ben... sadece bulamadım umduğumu buralarda... sıcak bir kucak... sıcak bir öpücük... sıcak bir dokunuş... sizin dünaynızda hiçbir şey gerçek değil... eğlenemiyorsunuz bile... gülerken gözlerinizde hareleriniz yok... gerçekten gülümseyemiyorsunuz bile... hergün bunu izlemek dokunuyor en çok bana... acı veriyor... kanıyorum... gidiyorum...belki başka bir yerde... "gerçek" olan bir şeyler vardır.."
bir tarihte hatırlamadığım bir olay üzerine yazmışım bu cümleleri... fark ediyorum da, sadece bencillik akıyor her yanında bu satırların... intihar zaten bir bencillik değil midir? geride bırakılanları yok eden, parçalayan... en basitinden kayıtsız şartsız size tapan annenizi... baba için aynı şeyi söyleyemem, en azından kendi babam için... bu gün yine bi şekilde aklıma geldiğinde intihar... geride bıraktığım mektup kesinlikle üstteki satırları barındırmazdı... bu kadar narsist olmazdı satırlarım... çünkü bugün hayatımda en değer verdiğim insanlardan birini üzdüm... kimse beni üzmedi bugün... ben "o" nu üzdüm... tek başına bana kocaman bir aile olmaya çalışan, beni yaşatan birini üzdüm... ve şu an anlıyorum intihar edenlerin psikolojisini... belki canlarından çok sevdikleri bir insanı asla düzeltemeyecekleri bir hata sonucu paramparça ettiler ben gibi... ve ... akabinde... kızıyordum önceden o insanlara artık kızmıyorum, anlyorum... insanın başına gelmeden anlamıyormuş ya... şimdi anlıyorum "acını paylaşıyorum" cümlesinin ne kadar tiksindirici olduğunu ...nereye paylaşıyorsun? nerenle paylaşıyorsun? eğer bu dünyaya, sevdiklerinize faydadan çok zararınız dokunuyorsa ben gibi... insan o zaman anlıyor intihar mektuplarının çaresizliğini...
.................../´¯/)
.................,/¯../
................/..../
........../´¯/'...'/´¯¯`·¸
......./'/.../..../......./¨¯\
.....('(...´...´.... ¯~/'...')
......\.................'...../
.......''...\.......... _.·´
.........\..............(
...........\.............\...
doğuştan sünnetli olmasının yanında başka bir yeteneği olmayan kibar kişilik
Μάλλον ήθελες να γράψεις hello from hell γιατι στην ΕΛΛΑΔΑ δεν εισαι αξιος να πατησεις το ποδι σου μωρη λουγκρα ΚΟΛΟτουρκε
