ne yaparsam yapayım dönüp dolaşıp ağına düşüyorum. bir süre iyi oluyorum kendimi iyi hissediyorum. yapmam gereken, planladığım şeyleri yapabiliyorum ama sebepsiz yere yine depresyon karşıma çıkıyor ve aylarım bomboş geçiyor. yapılacaklar dağ gibi büyüyor bense hergün eriyorum. sanki yerçekimi kuvveti iki katına çıkmış gibi kımıldayamıyorum. iş yerinde son 3 ayda en fazla 4-5 saatlik iş yapmışımdır. neyse ki yaptığım şeyden kimse bir şey anlamıyor da çalışıyor numarası yapabiliyorum. tüm ömrüm böyle mi geçecek korkuyorum.